SoMe!

ik zou zo graag nog even met jou op een bankje in het park nog één keer tegen je aan kletsen hangen nog even stil zijn luisteren alleen jouw woorden horen ik zou zo graag nog even nog één keer

als de wereld niet belangrijk lijkt verdriet haar lange armen spreidt is het diezelfde wereld die heel rustig en heel stil teruggetrokken en op afstand precies dat doet wat hij wil

je hebt het moeilijk nog elke dag je mist hem aan je zijde zijn liefde zijn zorgzaamheid zijn kracht het eerste jaar was moeilijk het tweede nog veel meer hem missen wordt niet minder doet juist elke dag meer zeer

als de wens zo groot het ware ontbloot diep van binnen verstopt zich soms zomaar ineens ontpopt dat wat zelden is gezegd de ware ik blootlegt wat als het aan het oppervlak verschijnt ook net zo snel weer verdwijnt

voor de één heel erg blij om de ander intens verdrietig dat is het leven dooddoener nummer één we weten dat het waar is maar juist die waarheid is soms zo gemeen

als ze lacht dan moet ik lachen als ik moet lachen zie ik haar kijken met haar mooie lach als ze naar me kijkt kijk ik snel weg als zij wegkijkt moet ik kijken door die mooie lach

wat is  anders wat is  gewoon wat is  gelukkig gelukkig ben ik gewoon anders

harten naar de hemel stuur ik voor jou deze speciale dag we vieren de bevrijding ook ik hijs hier de vlag maar sinds 5 mei nu twee jaar geleden is niets meer wat het was heeft ook deze dag een hele andere betekenis

grijp het vast omarm dans met en door het leven verlies het niet het duurt maar even

ongrijpbaar maar zo tastbaar ondenkbaar maar zo voelbaar kwetsbaar machteloos  en ontroostbaar