SoMe!

als de lichtjes branden kerstmuziek klinkt in de straten omarm ik de sfeer  tot de avond valt het haardvuur  en de kaarsen branden dan wil ik alleen nog maar weg naar daar waar jij bent bij je zijn naar je luisteren met je praten nog één keer  als de lichtjes branden kerstmuziek klinkt in de straten

wat na het afscheid na het verlies de dikke tranen de onmacht het eerste missen wat na de eerste dagen,  weken, maanden van intens verdriet alle eerste keren zonder het meer en meer missen dat je dan pas beseft dat die rouw zo rauw die diep gewortelde emotie gelijk is aan pure liefde die helemaal is deel van jou

vier een mooi feest hoog daarboven proost  met al die mooie mensen  die wij hier  zo vreselijk missen die wij hier nog zo graag  bij ons wensen

groot is jouw liefde groot nu ook de pijn die je mag tonen die er mag zijn

kon ik nog maar één keer kon ik maar wist ik maar wist ik maar hoe wat ik wel weet is wat ik voel dat ik je mis kon ik maar nog één keer

omringd door jouw rijkdom vier je je 100e verjaardag in jong en oud gezelschap weet je broos en eigenwijs nog precies wat je wel en niet wil tussen alles door maak je nog altijd jouw grapjes  wij genieten deze bijzondere dag het allermeest van jouw lach

tranen branden ze zitten hoog maar de hele dag houd ik ze tegen tranen branden ze zitten hoog maar pas als wij alleen dan stroomt de regen

zo veel liefde te geven zo veel liefde gegeven als ik het licht in je ogen langzaam donker zie worden zal ik het altijd blijven zien

onvoorwaardelijke liefde in stilte in de kleine dingen in de jij zoals je bent  voor wie jij lief hebt  eigen bloed of aangetrouwd onvoorwaardelijke liefde voor wie jij  in je armen  hebt gesloten zonder oordeel voor hen die jij vertrouwt  jouw onvoorwaardelijke liefde voor altijd in het hart van wie jouw liefde  heeft mogen ervaren en voor altijd van jou houdt

jij en ik samen wij zoals het hoort zoals het moet zijn al acht jaar heel gewoon maar nooit vanzelfsprekend met ons hoofd de ene keer aan en de andere keer even lekker uit zetten wij de mooiste stappen samen  met de liefde altijd aan en de blik altijd vooruit

vaderdag de dag die ik vroeger eerder haatte dan vierde omdat hij er niet was de dag die later  een andere waarde kreeg dankzij de bonussen die ik zag de dag die nu  overheerst wordt door gemis  van wie en wat er wel was mijn haat liefde verhouding  die ik voor het gemak meestal maar een beetje weglach

waar je woorden van troost soms echt niet kan vinden ze gewoonweg tekort schieten  ze de lading niet dekken is juist het uitspreken  van het niet weten  wat te zeggen precies dat wat de lading dekt

gisteren was het feest vandaag voel ik je tranen  dat is het leven dat is de dood het leven gaat door met een verlies in je donder als jouw liefde zo groot dat is leven met de dood

machteloos ik weet het even niet niet wat te zeggen niet wat te doen ik geef een knuffel zeg gewoon even niets die zegt alles