Het vriest dat het kraakt
De ijzers geslepen
De koorts die ontwaakt
De wakken vermeden
Ze willen, ze moeten
Het ijs roept, de natuur vraagt
Voorzichtig glijdende waaghalzen
Hun vrijheid tegemoet
wat na het afscheid na het verlies de dikke tranen de onmacht het eerste missen wat na de eerste dagen, weken, maanden van intens verdriet alle eerste keren zonder het meer en meer missen dat je dan pas beseft dat die rouw zo rauw die diep gewortelde emotie gelijk is aan pure liefde die helemaal is deel van jou
Reacties
Een reactie posten